ชีวิตผม ผ่านเรื่องราว การทำงานมาหลายอย่าง จนเก็บเงิน ได้ก้อนใหญ่ มาทำโรงเรือน มาทำบ้านอยู่อาศัย เอง
ใช้ชีวิตเรียบง่าย เห็นสังคมเมืองที่วุ่นวาย อาหารการกินที่อันตราย เลยคิดว่าช่วงวัยกลางคนเรา ยอมเสียเวลานิดหน่อย
เวลาที่ทุกวินาทีเป็นเงินเป็นทอง ก็ หยุดแล้ว หาเวลาให้ตัวเองดีกว่า
ไปลงทุน ที่ไทวัสดุ ซื้อท่อ PE ท่อ ไมโคร สายยาง แท้งน้ำ มอเตอร์ ออกแบบระบบน้ำ ทำเกษตรกรรม แบบมินิอุตสาหกรรม มีรูปด้านล่าง
มาสร้างแปลงปลูกผักไว้ กินเองดีกว่า
อันนี้ปลูกบวบ และโรยเม็ดกวางตุ้งไว้
ปลูกพริกปวดหัวกับปัญหาประเทศ การเมือง เรื่องการแย่งชิงอำนาจ ไขว้คว้า หาเงิน เพื่ออำนาจ ทุกคนเสียคนหมด เมื่อมีเงิน
มีลูกหลาน ฝึกวิชาชีพ เลย ครับ เรียนตัดผม ช่างไฟ ช่างก่อสร้าง ไปเรียนมหาลัย มหาหลอก
คนเรากินแต่ละวันไม่เท่าไหร่ครับ กินมากสะสมมาก คนนี้ขี้เหม็นที่สุด เพราะ กินไม่เลือก
ทานผัก ไว้ สบายเลยครับ ปลูกกล้วย
คนอย่างเรา ชาวบ้านธรรมดา เสียภาษีทุกอย่าง ภาษี บริโภค ซื้ออะไรกิน นั่นคือ เสียภาษี ขับรถ ต้องเสียภาษี น้ำมัน
อยู่บ้าน ต้องเสียภาษีโรงเรือน คนเราแบบธรรมดาที่ต้องทำงานดิ้นรน ปีหนึ่ง เสียภาษี ให้รัฐทั้งทางตรงและทางอ้อม ไม่ต่ำกว่า ปีละ 30000 บาท
แต่คนเป็นข้าราชการระดับสูง เป็นคนเอาเงินที่เราเสียภาษี มาใช้ พัฒนาประเทศ หรือ ……….. อะไร มันง่ายไปเปล่า
วิธีการบริหารแบบนี้ ที่ผ่านมา ทั้งหมด ไม่เคยได้พัฒนา อย่างชัดเจน ท่านยังทำงานไม่มากพอ
ถ้าเราอยู่อย่างพอเพียง อาศัยอยู่ร่วมกัน แบบช่วยเหลือกัน ต่อไปเงินจะไม่มีค่า ถ้าเกิดสงคราม รีบมาสร้างความมั่งคั่งยั่งยืน ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ บ้านเขา บ้านคนอื่น เขาอยู่ไม่ได้ ไม่มีความสุข แล้ว บ้านของท่านจะมีความสุขเปล่า
Speak Your Mind